MUSTELA

I.

MUSTELA

inter Numina Thebanorum, apud Clementem Alexandr. Protrept p. 19. Θηβαῖοι ῾τετιμήκασἰ τὰς γαλᾶς δὰ τὸν Ηῥακλέους γένεσιν. Galanthis enim Alcumenae parturienti astutiâ suâ opem tulerat, quapropter ab Herculis noverca Iunone in Mustelam versa est, ut legas apud Ovid. Met. l. 9. fab. 6. Vide quoque Aelian. de Animal. l. 12. c. 5. atque hinc venerationis occasio, Iac. Ouzelius ad Minucium Fel. p. 182. Contra in cibis, apud nonnullos, ut scribit Damit c. de Reptilib. In tecto visa, Romanis infaustum fuit omen, uti Suidas habet ex Telegono. Coeterum animal est feli quadantenus simile, et muribus non minus infestum. Quod vero auribus concipere, et ore parere dicitur, falsum est, eosque qui id asserere ausi, Aristoteles non refellit modo, sed et fabulae originem aperit de Generat Animal. l. 3. c. 6. ubi, postquam mustelae vulvam eôdem modô se habere dixit, quo quadrupedum reliquorum, neque inde fetum ad os posse pervenire, addit, natam esse hanc opinionem, διὰ τὸ τίκτειν πάμπαν τὴν γαλῆν σμικρὰ, τῷ δε ςτόματι πολλάκις μεταφέρειν τοὺς νεοττοὺς, ex eo quod mustela catulos parit parvos admodum, eosque ore saepe transfert. At Bocharto verisimilius, ad mustelam id translatum, quod in mustelo pisce Veteres observaverunt. Quippe etiam ὁ γαλεὸς seu Mustelus pescis creditus ore parere. Aelian. l. 2. c. 55. Ο῾ γαλεὸς ώδίνει διὰ τοῦ ςτόματος εν τῇ θαλάττῃ, Mustelus in mari per os parit. Et l. 9. c. 65. Οἱ μυούμενοι ταῖν θεοῖν οὐκ ἄν πάσαιντο γαλεοῦ φοίσιν οὐ γὰρ εἶναι αὐτὸν καθαρὸν ἔψιν, ἐπεὶ τῷ ςτόματι τίκτει. Dearum (Cereris nempe et Proserpinae) Sacerdotes aiunt mustelum piscem numquam edere: neque enim mundum esse cibum quia ore parit. Ideo vero is creditur ore parere, quia parvulos suos quandoque in os recipit, unde exeuntes qui vident, hunc partum suum esse putant: Quod ipse Philosophus obiter tangit, cum de mustelis seu galeis piscibus, dicit Histor. l. 6. c. 10. Ε᾿ξαφιᾶσι καὶ δέχονται ἐις ἑαυτοὺς τοὺς νεοττούς Fetus suos emissos intra se ipsos recipiunt. Nempe in subito metu illis ita consulunt. Idem Aelian. l. 9. c. 65. Ο᾿υ τίκτειν δὲ αὐτὸν ἔνιοι λέγουσιν, ἀλλὰ, δέισαντά τι τῶ ἐπιβουλευόντων, τὰ σκυλάκια κατατίνειν καὶ ἀποκρύπτειν. Εἶτα τοῦ φοβήσαντος παραδραμόντος, ζῶντα αὖθις ἀνεμεῖν, Eum nun ore parere quidam dicunt, sed, insidiarum timore perculsum, catulos suos devor are et abscondere: deinde metu ablatô vivos rursum evomere. Quod idem de glauco pisce multi referunt, ut videre est apud Oppianum Halieut. l. 1. v. 749. Tzetzes etiam Chil. 4. Hist. 126. glaucum, canem et galeum scribit, in metu catulos abscondere, glaucum et canem in ore, et galeum in ventre, καὶ πάλιν ταῦταγεννᾶν, τοῦ φόβου παρελθόντος, et eosrursus parere, cum praeteriit timor. E quibus omnino apparat, non τὴν γαλῆν, i. e. mustelam quadrupedem, sed γαλεὸν, h. e. mustelum piscem, catulos ex ore emittere; quod autverum esse partum, autinstar partûs se habere creditum. Merito igitur Isidorus Origin. l. 12. c. 3. eos refellit, qui dicunt mustelam

aure concipere et ore essundere partum. Et ore quidem parere, multi dixerunt: Sed aure concipere primus Aristeas, qui fabulam videtur ideo sic adornâsse, ut mustela delatorum et calumniat orum esset typus, qui alios malis involant, ὅσα διὰ ἀκοῆς λαβόντες, ταῦτα τῷ λόγῳ σωματοποιοῦντες, ea, quae auribus acceperant, verbis quasi corporantes, h. e. exaggerantes et in maius augentes. Falsus quoque Barnabas, ut in mustelam horribile fellatorum crimen impingat, illam ore parere non dicit, sed concipere: Αλλὰ, inquiens, καὶ τὴν γαλῆν ἐμίσησεκαλῶς --- διὰ ἀκαθαρσίαν --- τὸ γὰρ ζῶον τοῦτο τῷ ςτόματι κύει Sed mustelam merito aversatus est --- ob impuritatem -- animal enim hoc ore concipit. Sed et Aegyptii voluêre, laseiviae tribadum in mustelis esse exemplum, ut docet Horus Hieroglyph. l. 2. c. 34. Verum alii honestiores, apud Plut. in Iside statuunt, τὴν γαλῆν κατὰ τὸ οὖς ὀχευομένην τῷ δὲ ςτόματι τίκτουσαν, εἴκασμα τῆς τοῦ λόγου γενέσεως εἶναι, mustelam, cum aure ineatur et ore pariat, sermonis generationem referre. Ita nonnumquam,

Maxima de nihilo nascitur historia.

Bochart. Hieroz. Part. prior l. 3. c. 3. Vide quoque Salmas. ad Solin. p. 458. et seqq. et Voss. de Idolol. l. 3. c. 54. 63. nec non supra Martures infra Utlagati.

II.

MUSTELA

vir qui Ciceronem plurimum dilexit, ut ipse ad Atticum l. 12. Ep. 5. Alius, gladiator. Cicer. Philip. 2.